Onze lieve Moeder Overste: wie De Blaasknarren kent, kent Margaret, doorgaans Mar genoemd. Zo’n 20 jaar geleden kwam zij een kijkje nemen op de repetitie bij feestkapel De Blaasknarren en voelde zich al gauw geroepen om de bekkens ter hand te nemen. Niet veel later wist zij ook haar man, haar zus en haar twee zonen te strikken om op diverse instrumenten onze gelederen te komen versterken. Samen met haar zus Lia vormde zij “de Dekselse Meiden” van de Blaasknarren en stalen zij destijds de show van menig optreden. Vele leden sloten Mar in hun hart, vooral vanwege haar spontane humor en positiviteit. Ook vanwege haar tomeloze inzet voor de Knarren op de achtergrond en draaide ze een tijd mee in het bestuur van Stompcity Music. Helaas moest haar zus er op een gegeven moment mee stoppen wegens medische ongemakken en koos Mar ervoor om een ander instrument te kiezen. Dat werd de trompet. En de trompet bleek een schot in de roos, want tot op de dag van vandaag heeft zij haar deuntje vol overgave meegespeeld en in volle teugen genoten van “haar Knarren-avondjes” (voor zover het de laatste tijd ging).
Dat er aan alle leuke dingen een einde komt, daar kunnen zélfs de leden van Feestkapel De Blaasknarren niet onderuit. Dat moment is voor onze Mar nu aangebroken. Na lang overwegen en wijs beraad heeft zij het moeilijke besluit moeten forceren om te stoppen bij De Blaasknarren, omdat haar lichamelijke gezondheid deze inspanningen niet meer toelaat.
Op de repetitie van maandag 6 november jl. heeft zij nog een keertje gezellig meegedaan en zij beschouwt dit als haar aller laatste repetitie. Dit was vooral erg ontroerend. Namens ons allemaal heeft zij een mooie XXL-kaart gekregen en een persoonlijke noot van alle aanwezige leden en een mooie bos bloemen. Als afsluiter van deze ouderwets gezellige repetitie droegen wij het toepasselijke nummer “My Way” aan haar op. Dat dat erg gevoelig lag, is wel aan het filmpje af te zien. Aanstaande zondag geniet Mar van haar laatste optreden voor de Maastunnelloop in Rotterdam.
Wij hebben haar laten weten, dat ze te aller tijden welkom blijft voor een bakkie en een babbeltje en mocht ze zich goed en sterk genoeg voelen, dan is er altijd een stoel voor haar vrij.
“Margaret, bedankt voor alles! Blijf sterk en positief. We’ll meet again.”